- Details
- Geschreven door: Troost, Janneke
- Categorie: Kerk
- Hits: 2887
de dominee in onze kerk,
God riep hem naar een andere
plaats voor Zijn werk.
Hij zei: “Herder ik heb voor jou
een andere taak weggelegd”.
't Kon niet anders,hij heeft
ja en ik ga gezegd.
Heere, wilt U met hem
en zijn gezin wezen,
voor hen begint een
nieuwe fase in hun leven.
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5144
Met beide benen in het leven staan
vraagt kracht en wijsheid in veel dingen.
en ’t inzicht wat ons moet omringen
in dingen waar het om zal gaan.
Maar zij die zwevend in het leven staan
hen kan een stormwind om doen blazen
zij horen dan ook tot de dwazen
die kiezen voor een hard bestaan.
Het Bijbelwoord spreekt “Mens sta pal
door steeds uw hart op God te richten
waarmee God uw weg wil verlichten
en met Zijn hand u zegenen zal."
Zo zal men veilig in het leven staan
en liefdevol door God gedragen
die u om bijstand steeds kunt vragen
overal waar uw weg zal gaan.
- Details
- Geschreven door: Groeneveld, Petra
- Categorie: Twijfel
- Hits: 1809
bij U mijn Vriend,
U gaf in Uw genade,
mij hulp, onverdiend.
U bent geen twijfel,
dat `s satan die woedt,
om mij te verslinden,
verscheuren voorgoed.
U voert mijn voeten,
uit de boze netten,
die valstrikken zetten,
zo dat ik struikel,
en kom ten val.
U bent trouw, en
U bent het, die hen
verdelgen zal.
Dank U mijn Redder,
Uw trouwe liefde,
genade en goedheid,
wil ik mee verder.
U zal mij leiden,
naar grazige weiden.
U verkwikt mijn ziel,
als de ware Herder
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 3599
Wees sterk, houd goede moed.
God zal de weg bepalen
En dan komt ’t altijd goed!
- Details
- Geschreven door: Beijersbergen-Groot, Diny
- Categorie: Twijfel
- Hits: 2060
Waar was mijn God toen ik Hem riep?
De twijfel viel als bla'dren naar beneden.
Is er een God die alles schiep?
En zal Hij als een vader mij bewaren
voor storm en zware tegenwind.
Blijft Hij mij ook voor alle onheil sparen,
ben ik nog Zijn geliefde kind?
Mijn vruchten vielen op de natte aarde
als voorwerpen van alle aards bestaan.
Is dat wat ik een levenlang vergaarde
en zal dit alles langzaamaan vergaan?
Toen klonk de wind door alle takkenarmen.
'Mijn kind hoor toch mijn stem in zon en regen.
Ik die je voedde en je bleef verwarmen,
zie toch in deze vruchten heel mijn zegen.'
Nu wil ik zacht als in de psalmen zingen:
'Nochtans, ik zal U loven in mijn lied.
Ik weet: De Heer doet voor mij grote dingen
al zien mijn aardse ogen dat vaak niet.'
De vruchten, die gevallen, leken te vergaan
verspreiden 't zaad als bomen tot Gods lof.
O Heer, blijf zon en wind van mijn bestaan
en plant me eens toch in Uw eigen hof.
- Details
- Geschreven door: Made, Frits van der
- Categorie: Twijfel
- Hits: 2369
Twijfel,
god verlatenheid,
niemand zien
in een zee van mensen;
ongeduldig wachten
vol verlangen
naar iets,
naar iemand,
naar God.
Gevoel vermijden,
slapen, dromen,
wegzinken in je
eigen onzekerheid.
Vechten met de tijd,
de dagen en de
nachten….wachten,
op het moment
waarin je niet gelooft.
Twijfel,
onzekerheid,
niets doen, niets zeggen,
je mening voor je houden,
wat zouden die anderen
er wel van denken ?
Vecht nog maar even
door, voel de wind
om je oren……
Zolang je twijfelt,
ben je nog niet verloren !
…………………………………….
- Details
- Geschreven door: Heuvel, Marij van den
- Categorie: Twijfel
- Hits: 2391
achter al Gods woorden
waar is het gebleven?
het vraagteken
schaduw van geloof
heeft het opgeheven
de kleine mens
zal hij ooit zonder twijfel
op het water lopen?
onze grote God
houdt immer aanwezig
Zijn vaste hand open
Hij schaduwt ons
- Details
- Geschreven door: Hoogendoorn, Rieteke
- Categorie: Bijbeltekstgedichten
- Hits: 2076
Als God de hemeldoeken openvouwt,
de lucht breekt in een ster,
dan mag ik wonderlijke dingen zien,
al is het dan van ver.
Als God de hemeldoeken openvouwt,
de lucht breekt uit in kleur,
dan mag ik in Zijn ogen zien
en zie: een open deur.
Als God de hemeldoeken openvouwt,
de hemel wordt één koor,
dan spreekt Hij: “kind houd moed,
het werk gaat boven door”.
Als God de hemeldoeken openvouwt
en daarmee ook Zijn hart,
dan zie ik daar een ruimte in,
voor al mijn pijn, voor alles wat verwart.
Als God de hemeldoeken openvouwt
en zie: een kruis dat dan verrijst,
daar proef ik zoveel liefde in
en wordt mijn Patmos...Paradijs!
november 2006
- Details
- Geschreven door: Linde-Altena, Tiny van der
- Categorie: Twijfel
- Hits: 2507
Eens, op het scherpst van de snede,
droeg twijfel mij naar een dieptepunt.
Ik riep om hulp maar de twijfel trok mij mede,
omdat rechtvaardigheid niet werd gegund.
Ik was mijzelf kwijt, wie kon ik nog vertrouwen.
Mijn twijfel groeide omdat ik mijzelf niet zag
als iemand die op Christus' kruis kon bouwen.
In mijn hart huisde alleen nog zelfbeklag.
En ja, die twijfel kon daardoor in mij regeren.
Want Gods hulp liet ik er niet in toe.
Wat moest ik nog veel van Christus leren.
Zijn liefde was nog steeds voor mij taboe.
God gaf niet op en genas mij van mijn wonden
die geslagen waren in een moment van haat.
En meer nog: Hij vergaf mij ook mijn zonden
van bitterheid en twijfel. Ik weet dat Hij bestaat.
De twijfel voorbij, zo mag ik met Hem leven.
En mocht het toch weer mis dreigen te gaan.
Dan zal Hij mij met zijn liefde omgeven.
En kan ik met Hem alle twijfel verslaan.
- Details
- Geschreven door: Lammers, Ronald
- Categorie: Twijfel
- Hits: 2475
of jaag naar het jagen
maar blijf niet vragen
wie we liever kussen
de nachten of de dagen.
Het duister is in ons
maar 't licht doorzoekt de wegen
waar de vloek verliest
daar wint de zuiv're zegen
van genade in het donker
van Zijn vrede in de nacht
want in dé uren klonk er
een stem: Het is volbracht.
Wie we liever willen
maakt wie we liever zijn.
Die 't vragend hart kan stillen
in dag en nacht genadig zijn.
- Details
- Geschreven door: Beijersbergen-Groot, Diny
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 1743
Ziekte, oorlog, sterfte overal.
Egoïsme, niet meer te verhelen,
bang dat men verliezen zal.
Kranten vol met nare dingen,
televisie: beelden vol geweld.
Vijanden die binnendringen,
leven waar een mens niet telt.
En de kilte wordt maar kouder.
Het geweld gaat maar steeds voort.
De aarde wordt vervuild en ouder,
wanneer klink het goede woord?
Door de kieren van het duister leven
schijnt toch soms de hoop, wat licht
van liefde en van geven
en een vriendelijk gezicht.
Hoor van het Woord dat vleesgeworden is.
God heeft zijn liefde ons gegeven,
Zijn Zoon, licht in de duisternis,
en hij betaalde voor zijn leven.
De duisternis zal nog wel even duren,
maar 't licht wacht op de grote morgen.
Door Jezus bloed, zijn bange uren
mogen we toch leven zonder zorgen.
- Details
- Geschreven door: paauw, jannie de
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2658
Pijn
en toch
er mogen zijn.
Mijn leven
in een traan gevat,
want als ik alles
wat hier waarde heeft
bezat
maar had de liefde niet
ik ware niets.
Pijn
en toch
een zinvol leven hier op aarde,
want elke dag
zegt God mij weer:
“jij bent voor Mij van waarde”.
Dit heft mij op
ver boven pijn en lijden.
De Here zelf zal op Zijn tijd
mij van de pijn bevrijden
Als Hij mij dan
met eigen hand
zo liefdevol
heeft aangeraakt,
ben ik
volmaakt
- Details
- Geschreven door: Heuvel, Marij van den
- Categorie: Bijbeltekstgedichten
- Hits: 2401
voer het met U mee
naar de stilte van Uw tuin
waar de wijnstok en de ranken
tezamen glanzen van vruchtbaarheid
gefascineerd door Uw weldadigheid
raakt Uw kind de verwarring
al wandelende daar kwijt
aan barmhartigheid
gekroond met
goedheid
zegen Uw kind
vergevend en genezend
het soms droef verdrukte leven
dat verwaaide zoals de tere bloem
verhef Uw kind met Uw gerechtigheid
krachtig omringd door gehoorzaamheid
van Uw dienaren rondom de troon
zij luisteren naar de klanken
van Uw volle woord
lofzang bestaat
zo voort
Goddank!
- Details
- Geschreven door: Laneuze, Priscilla
- Categorie: Twijfel
- Hits: 2937
Het zaadje in de grond geplant,
is nog lang geen vruchtenboom.
Goed gevoed moet deze plant,
voor zij wordt een volle boom.
Geloof dat in ons wordt geplant,
is daarom nog geen 'zegeweg'.
Goed verzorgd moet deze plant,
anders kwijnt ze langzaam weg.
Twijfel laat haar in het donker,
soms terneer, dan half opgericht.
Af en toe ziet z' zwak geflonker,
echter nooit het volle zonlicht.
De Tuinman is daar dag na dag,
met zorg en liefde voor de plant.
Hij kijkt of zij meer licht vermag,
of zij hulp behoeft van Zijn kant.
Teder ziet Hij op 't plantje neer,
haar kopje naar de grond gericht.
Hij weet: 't richt zich op ééns weer,
dorstend naar Zijn water en licht.
- Details
- Geschreven door: Groeneveld, Petra
- Categorie: Twijfel
- Hits: 1847
ik wel mag leven.
Soms word ik zo
omringd van alle kant.
Terwijl ik toch Uw
woorden door wil geven.
Uw woorden die
zo hoopvol zijn.
Zo liefdevol en
genadig, barmhartig,
troostvol, goedertieren,
zonder gif en venijn.
U zegt daarom,
jouw leven is in mijn hand.
Ik geef jou moed en kracht,
want jij bent het die vertrouwt
op Mij, zalig ben je, als je
Mijn hulp verrwacht.
- Details
- Geschreven door: Troost, Janneke
- Categorie: Kindergedichten
- Hits: 2768
maar hij is toch al dominee,
hij zei dat we misschien moeten
verhuizen, hier ben ik niet blij mee.
Waarom werd hij geen timmerman,
vrachtwagenchauffeur of gewoon boer,
want als je pa dominee is en je gaat
verhuizen dat is echt niet stoer.
Maar pa zegt dat God hem laat weten
of hij ja of nee moet zeggen,
Heere wilt u alstublieft “nee
ik blijf” in zijn mond leggen.
Wil zo graag blijven
wonen in deze pastorie,
moet er niet aan denken dat
ik mijn vriendjes niet meer zie.
- Details
- Geschreven door: Hoogendoorn, Rieteke
- Categorie: Vrucht dragen
- Hits: 2030
In de wijngaard van de Vader,
zie ik vele planten staan,
kleine, grote, volle ranken,
’t is een lust er langs te gaan.
Alles spreekt van goede zorgen,
alles is op tijd gesnoeid,
dode ranken weggenomen,
’t onkruid wordt er uitgeroeid.
Altijd is de Vader bezig,
van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat,
elke plant heeft zo zijn eigen zorgen,
maar…Híj weet waar ieder staat.
Soms moet de één wat extra’s hebben,
de ander moet soms meer in ’t zicht,
een kleintje moet wat groeistof hebben,
een slechte groeier meer in ’t licht.
Zo loopt de Vader langs Zijn ranken,
of ze groot zijn of nog klein,
alle ranken mogen weten,
dat ze van de Vader zijn.
Het kleine rankje in het hoekje,
met zijn ene kleine tros,
weet zich toch geborgen bij de Vader,
want de Vader laat hem nooit meer los.
Ook de grote rank vol druiven
moet het hebben van Zijn Heer,
van zichzelf kan hij niet groeien,
dat moet hij leren, keer op keer.
Zo groeit de wijngaard vol met planten,
de Vader poot er telkens bij,
soms zijn het slechts alleen nog zaadjes,
maar….in de hemel is men blij.
maart 1998
- Details
- Geschreven door: Siebel, Nico
- Categorie: Twijfel
- Hits: 1844
over twijfel
doet me denken
aan de strijd
lang geleden
diep in mij
een worsteling
als jacob
met de engel
met al mijn twijfels
in een lange nacht
liet ik Hem
niet meer los
tot in de nieuwe morgen
Hij mij
met kracht
van licht en waarheid
een genadeklap toebracht
soms hinkel ik
in mijn gedachten
belet de doorn
diep in mijn vlees
dat ik mijzelf verhef
kan ik slechts
denken aan de worsteling
die nacht
en knielen
bij het kruis
hoor ik Hem zeggen
je hebt niet meer
dan mijn genade nodig
- Details
- Geschreven door: Mulder-Zuur, Mina
- Categorie: Twijfel
- Hits: 2181
in een wereld vol gebrokenheid
waar kan ik mijn God ontdekken
zeker niet in wereldse wijsheid
maar bij het kruis
Ik ga in het dieptepunt van mijn leven
naar Hem die mijn plaats heeft ingenomen
God heeft Zijn Zoon voor mij gegeven
met al mijn twijfels en vragen mag ik bij Hem komen
door het kruis
In het kruis ligt vergeving van zonden
Dankzij de opgestane Heer
ik heb de vaste grond gevonden
Hij laat mij steeds weer
zien op het kruis
- Details
- Geschreven door: Vermeer-Bakker, Gea
- Categorie: Angst
- Hits: 3159
Gevangen in mezelf laat ik de wereld zien
een vrouw wie ik niet ben
een masker op om mee te doen
omdat ik mezelf niet ken.
Het wordt te zwaar is niet te dragen
de onbekende angst drukt als een last
ik struikel en ik val
geen masker dat nog past.
Handen tillen mij weer op
gestuurd uit Gods veilige haven
en langzaam wordt de toekomst licht
de maskers zijn begraven.
Ik leef weer door 't gaat op en neer
sterker
krachtiger
dag in dag uit
zoekend naar steeds meer.
Maar plotseling is daar het moment
geen masker opgezet
de zware onbekende last
de angst wat mij het lopen weer belet.
En weer voel ik toch die handen
ook al doet het nog zo'n pijn
help mij hemelse Vader
want ik weet niet wie ik moet zijn.
- Details
- Geschreven door: Martini, Ger
- Categorie: Bezinning
- Hits: 1843
is liefde de waarheid
die toekomst schept
in mensen naar zijn wil.
- Details
- Geschreven door: Martini, Ger
- Categorie: Algemeen Levensbeschouwelijk
- Hits: 1798
Gedwongen werd ik
om stap voor stap
een weg te gaan
die ondermijnt was.
Helse momenten
herinneringen
die ik niet deelde
die ik meedraag tot vandaag
70 jaar na dato.
- Details
- Geschreven door: Heuvel, Marij van den
- Categorie: Haiku
- Hits: 2540
het goede van onze God
alles wacht daar op
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 5226
Hoe broos en kwetsbaar is het menselijk leven
het kan voorbij zijn in een flits een kort moment.
Wij worden om ons heen met kwaad omgeven
met oorlogen, verdriet, en rampen, dood, bekend.
Een ongeluk zit vaak in een klein hoekje
en komt op een moment dat men het niet verwacht.
Wij missen voor de bloedstroom vaak een doekje
en zijn op kwetsbaarheid niet altijd goed bedacht.
Broosheid en kwetsbaarheid brengen in ’t leven
verdriet en tranen de vaak harde bittere dood.
Het blijft een strijd om lang te overleven
want in ons leven zijn de stervenskansen groot.
’t Is daarom goed steeds aan Gods hand te lopen
vertrouwend dat de Heer zich over ons ontfermt.
Hij laat ons op een blijde toekomst hopen
wij zijn daar altijd voor de kwetsbaarheid beschermd.
- Details
- Geschreven door: Beijersbergen-Groot, Diny
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 1623
vol verrassend bladergroen,
bruisend van het leven
en voor elke dag een zoen.
Af en toe een blaadje
stervend in de strijd.
Maar het blijft een plaatje
aan het leven toegewijd.
Ach, één blaadje zal niet schelen,
't geeft geen schade aan mijn kroon,
want er zijn er nog zovelen,
ach, één blad is toch gewoon.
Sluipend rukken winden
in een grenzeloos verval,
kan de boom nog krachten vinden
die de kaalslag stoppen zal?
Armen hooggeheven,
kaal en ongewoonde pracht.
Scherp getekend door het leven
aan een blauw dat hem verwacht.
Maar in de kale takkenarmen
wachten knoppen op het licht.
Op God zelf die zal verwarmen
in een hemels tegenlicht.
Niet de afval, maar in leven
wacht het vruchtbeginsel vol ontzag,
tot de boom, nog opgeheven
opgaat in de lentedag.