- Details
- Geschreven door: Bax, Geert
- Categorie: Bezinning
- Hits: 3907
geschreven door uw eigen hand,
zie ik als boze hersenschim:
mene, mene, tekel, ufarsin.
Als een teken aan het kruis,
door U geschreeuwd als per abuis,
hoor ik een nieuwe symfonie:
Eli, Eli, lama sabachtani.
Als een teken van uw trouw,
wanneer ik beide handen vouw
en niets hoef te verbloemen,
mag ik U Abba, Abba noemen.
Geert Bax
- Details
- Geschreven door: Verdoes, Annemarie
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 3147
haar jurk waait sierlijk met haar mee
ze kan gemakkelijk zich geven
ze danst en lacht: ze leeft voor twee.
Ik sla haar gade, uren, dagen
haar levenslust maakt mij benauwd
mijn leven kent al zoveel slagen
háár vreugde klinkt mij niet vertrouwd
Ik mis de power om te dansen
zo bang mezelf te laten zien
het zijn toch reeds vergane kansen
die ik in 't leven niet verdien.
Dan komt ze naar me toe gelopen
en ze is anders dan ik dacht
dat droombeeld was er ingeslopen
want wat ik zie is onverwacht:
Ze lijkt op mij, ik zie het zuiver
het is die and're helft van mij
die ik door alle angst en huiver
steeds verder weerde van mijn zij
Het is alsof Mijn Vader fluistert:
"Dans ondanks alles toch, Mijn kind,
Ik heb je aan Mijn hart gekluisterd
totdat ook jij jezelf hervindt".
Annemarie Verdoes
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 3056
het zachte mos
leven onder mij
als ik verder ga.
De nevel hangt
om mij heen
kruipt in mijn hoofd
gaat met mij mee.
Mistflarden
bedekken
de verkleurde
blaadjes op de grond.
Het geluid in de stilte
is een weldaad
voor mijn humeur
stil kijk ik rond.
Bleekjes komt de zon
door de bomen schijnen
het dwarrelt door het bos
om te rusten op een tak.
De melancholie is
elke herfstdag
alom aanwezig
in het levende bos.
Dat mystieke
is de hele dag
met mijn gevoel
op weg in het leven.
Zij zorgen voor
een beeld
dat niet van
mijn netvlies verdwijnt.
Tot de zon
bloedend
onder gaat
in mijn wereld.
Herfst, te mooi
om voorbij te laten gaan
want ook deze dag
heeft God mij gegeven.
Klaas van Eijbergen
- Details
- Geschreven door: Kardol, Sanna
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 4365
Sluit je ogen
Buig je knieën:
Tot Gods eer!
Geen mooie woorden
Geen lang gebed
Dan enkel deze zin:
"Wees mij genadig Heer!"
Zijn oog die op jouw ziet
Zijn hand die jouw sterkt
Het Woord dat Hij zegt:
"Werp uw bekommernissen op Mij neer!"
Tranen die drogen
Lippen die prevelen
Je hart die zingt:
Jezus' liefde voor mij, innig en teer.
Verlost; geen zonder meer
Gebroken; geen vijand meer
Getroost; geen tranen meer
telkens weer!
Niet ik, maar Hij
Niet de wereld, maar Jezus
Niet de tijd, maar eeuwig
Tot Gods eer!
Sanna Kardol
- Details
- Geschreven door: Casier, Greta
- Categorie: Afscheid
- Hits: 7658
hoe warm was mijn kinderhand op je ijzig hoofd
zo onbeweeglijk-stil en streng-koud had ik je nooit geweten
ik die nauwelijks besef had van het leven, niets afwist van de dood.
niet begrijpend, keek ik naar moeder, die wegzonk in verdriet
de dokter en de familie probeerden haar moed in te spreken
maar leven zonder vader ging voor haar blijkbaar niet
gelovig als ze was, vond zij troost in haar gebeden.
Nooit zou ik vader nog zien terugkomen langs het raam
altijd blijgezind, altijd iets in zijn handen om te geven
's nachts droomde ik dat hij er morgen opnieuw zou zijn
en dat de werkelijkheid niet echt was,slechts een naar beleven.
en vader kwam niet weder, alleen in mijn bange dromen
soms was hij dood, soms weer in leven
of had het demoon van de nacht mij diep belogen
mijn kindertijd was heen en ik stond aan het raam te wenen.
Alleen een paar herinneringen...zo met ons witte paard
'k moest op de foto met een grote strik en mijn kleine paardenstaart
de vele puntzakjes snoep die je voor me kocht
en in de herfst de mooiste paddestoelen die je voor me zocht.
Hoe schaars het woord en het beeld dat ik van je bewaarde
bleven zij een leven in mij, dat nooit in mijn bestaan verzonk
steeds en steeds weer ieder stukje van je vergaarde
en je onvoltooide liefde, in de liefde van ons aller Vader vond.
- Details
- Geschreven door: Haar, Anton van der (overl. 24 jan. 2013)
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 3642
want diep in mijn gedachten,
is Hij in rusteloze nachten,
heel even bij mij langs geweest.
Alsof mijn haren zacht bewegen,
in een zwoele zachte wind,
zo kom ik de Here tegen,
als een Vader tot Zijn kind.
Blijf bij mij Heer, nog heel even,
bang dat Hij weer weg zal gaan,
ik wil dit zo intens beleven,
straks kom ik weer alleen te staan.
En steeds weer hou ik dat verlangen,
het samenzijn met God de Heer,
je bent dan stil en onbevangen,
ontvangt Zijn liefde,.. telkens weer.
Anton van der Haar
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Verdriet
- Hits: 3673
ze tonen het diepste,
ze tonen het diepste,
het diepst van mijn ziel.
Mijn ogen zijn spiegels,
ze tonen gevoelens,
ze laten vaak zien
hoe diep ik eens viel.
Ze tonen mijn zorgen,
ze tonen mijn vreugde,
ze tonen verdriet
en ook zeker de pijn.
Ik vind het niet leuk,
dat een ieder kan lezen,
hoe ik me voel,
want vaak voel ik me klein.
Vaak heb ik verdriet,
verdriet in mijn leven.
Vaak komt het omhoog
en raak ik verward,
maar ik weet ook dat Jezus
mij blijdschap wil geven,
ik richt me tot Hem
en stel open mijn hart.
Als Hij mij vervult,
dan stralen mijn ogen,
als Hij mij vervult,
dan zie je al snel,
dat mijn ogen fonkelen,
net als sterren schijnen,
kijk dan in mijn ogen,
dan bemerk je het wel.
Alie Holman
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Afscheid
- Hits: 4578
het was niet zo veel meer.
Hij had mij nog vast,
maar het werd hem tot last.
Hij had mij nog vast
aan de laatste paar sprietjes,
aan de laatste paar sprietjes
van een polletje gras.
Soms wou hij mij kwijt,
hij wist het niet zeker.
Soms wou hij mij kwijt,
want hij hield niet meer vol.
Hij hield niet meer vol
om bij mij te blijven,
had gevoelens voor een ander,
maar dat speelde geen rol.
Het lag aan mij,
want ik bleef geloven.
Het lag aan mij,
dat was wat hij zei.
Ik had God geplaatst,
geplaatst boven alles.
Ik wou blijven wandelen
aan Jezus zij.
Dus ging hij weg,
want hij wou niet verder,
hij wou niet meer door
op de weg van de Heer.
Hij koos voor zichzelf
en ging door met die ander,
hij koos voor zichzelf,
nog steeds doet het zeer.
Toch blijf ik voor altijd
in Jezus geloven.
Toch houd ik God
boven alles geplaatst.
Hij heeft het verdiend,
want Hij blijft voor mij zorgen.
Hij heeft het verdiend,
omdat Hij naast mij staat.
Alie Holman
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 4244
gedragen op handen.
Door engelen gedragen,
door het diepst van de nacht.
Door engelen gedragen,
dat is toch een wonder.
Door engelen gedragen,
wie had dat verwacht?
Dat God aan Zijn engelen
de opdracht zou geven,
de opdracht zou geven
om naar mensen te gaan.
Om mij ook te dragen
en te begeleiden,
door de diepten te dragen,
zo kan ik het aan.
God geeft niet te dragen
boven vermogen.
Hij zorgt dat wij alles
zullen doorstaan.
Soms lijkt het te moeilijk
en ga ik ten onder.
Soms lijkt het te moeilijk
en roep ik God aan.
Juist dan stuurt Hij zijn engelen,
zijn engelen naar mij toe.
Juist dan stuurt Hij zijn engelen
om mij bij te staan.
Ik merk dan door alles,
dat ik word gedragen,
hoe zwaar ook mijn weg is,
Hij effent de baan.
Alie Holman
- Details
- Geschreven door: Verdoes, Annemarie
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 2824
maakt U het vuur aan in mijn hart
o Vader 'k hunker zo naar blijheid
maakt U een einde aan diepe smart.
O Jezus, geef mijn woorden vleugels
en laat ze landen in een mens
neemt U mijn slap geworden teugels
en trek mij dichter naar Uw grens.
Ik wil zo graag bij U vertoeven
Uw armen voelen om mij heen
en eventjes niets meer te hoeven
een donzen kussen en geen steen.
Voor U hoef ik niets mee te brengen
ik tel mijn goede werken niet
U zal mijn dagen niet verlengen
omdat U 't goede in mij ziet.
Ik zag in U alleen het goede
en zag Uw lijden aan het kruis
omdat U pijn had en zo bloedde
kreeg ik een plek bij U in huis.
Annemarie Verdoes
- Details
- Geschreven door: Veltenaar-Huisman, Lineke
- Categorie: Bewogenheid
- Hits: 5355
U die leidt met stok en staf
op Uw schouders dien gedragen
al wie dwalen van U af.
Heer U zal de kudde leiden
waar verwarring heerst vooral
trekt U hen met liefdekoorden
Naar de veilig warme stal.
Heer mocht ieder toch geloven
dat U Herder om hen geeft
dat U allen zal beschermen
al wie bij Uw kudde leeft.
Heer mocht ieder toch belijden
't maakt niet uit al groot of klein:
Goede Herder bij Uw kudde,
mag ik ook zo'n schaapje zijn...
Lineke Huisman
- Details
- Geschreven door: Verdoes, Annemarie
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 4351
het heeft mijn levensglans verkleurd
Er is gegrepen en genomen
er is gestolen uit mijn dromen.
Gevaar is weg, het is geweken
angst zal mij nu niet meer verbleken
het is verstild en vastgevroren
mijn jeugd vervaagde, heeft verloren.
Wat nu nog over is gebleven
zijn kerven die er zijn geschreven
een diepe laag ligt opgeborgen
in 't laatje van de zwaarste zorgen.
Heer, geeft mij moed om te vergeven
om niet aan wrok te blijven kleven
dat vrede weer kan overwinnen
en dat het rustig wordt van binnen.
Annemarie Verdoes
- Details
- Geschreven door: Pelgrims, Roger
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 3595
aan Uw genade toevertrouwd,
maar trots sloeg ik andere wegen in,
hopende op eigen kracht te doorkruisen
de woelige wateren van het bestaan.
Zelfbewust het gevaar tartende,
dat om elke hoek kon schuilen,
ging ik, struikelend, de weg mij uitgestippeld,
een uitdaging van het Goddelijke
in het kleinste dat ik tegenkwam.
Maar op een dag werd in gewaarschuwd,
dat het zo niet verder kon,
verandering drong zich op.
Een nieuw leven kondigde zich aan,
en vindt nu zijn ontplooiing
in mijn nieuwe Zijn.
Ootmoedig richt ik mij tot U, Heer,
en vraag nederig, in Uw goedertieren,
voor allen om wie ik geef,
om Uw bescherming en eeuwige bijstand.
Roger Pelgrims
- Details
- Geschreven door: Muermans, Erna
- Categorie: Afscheid
- Hits: 3953
wolken tussen ons geschoven
opgeblazen, totaal vernield
bruggen die de weg plaveiden
geen pad nog zal er leiden
naar de toegang van een hart
tenzij de wolken regens dragen
alle smart in druppels drenkt
het rood over blauw zal buigen
steenvast uit zee de golven roept
een echo op de achtergrond
weemoedig naar broederband
op zoek
Erna Muermans
- Details
- Geschreven door: Muermans, Erna
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 2787
zonder het seizoen te verraden dat
licht weerkaatst op zijn roestige grond.
Een kale herfstboom reikt naar lucht
slorpt het blauw op uit een rode avond,
mijn ogen bewaren de donkere lijn,
waarachter een licht vermoeden dat
het onbekende in mist en nevel groeit,
langs het zwijgen van de raven
waarin een winters vlijen wroet.
Erna Muermans
- Details
- Geschreven door: Muermans, Erna
- Categorie: Overlijden
- Hits: 6120
zei je
en schakelde over
op een andere babbel
prevelend
naar boven gericht
je sloeg de ogen neer
en vouwde je handen
Erna Muermans
- Details
- Geschreven door: Schlosser, Angela
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 3128
er zijn
en even na-bij blijven
Troosten is
dat gevoelens er mogen zijn
dat jouw eigen verhaal in de kast blijft
dat de ander er echt mag zijn
Troosten is
niet helpen
niet oordelen
niet relativeren
Troosten is
de ander bij zichzelf laten komen
zodat hij ruimte kan maken
door los te laten
daardoor is troosten
het begin van een nieuw begin......
Angela Schlosser
- Details
- Geschreven door: Haar, Anton van der (overl. 24 jan. 2013)
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 2940
gaan mijn gedachten stil tot God.
Ik zie de de takken afgemaaid,
en dan de stilte,.. die tot slot
mijn handen laten vouwen,
eerbiedig biddend tot de Heer,
mijn schild en mijn betrouwen,
mijn hope is op U steeds weer.
Amen.
Anton van der Haar
- Details
- Geschreven door: Haar, Anton van der (overl. 24 jan. 2013)
- Categorie: Afscheid
- Hits: 3821
niet ongerust, ik ben laat thuis.
Terug naar huis is nooit geweest,
zijn laatste thuis het ziekenhuis.
O God waarom moest dit gebeuren,
hij was zo lief en zo spontaan.
Wij staan nu om zijn bed te treuren,
hoe kon zo'n crash zomaar ontstaan.
Wij bidden Jezus om genezing,
zijn lichaam zwak en zwaar gewond.
Diegene die de klap opving,
was dood toen men de auto vond.
Hoe moeten wij aan hem verzinnen,
dat zijn lief is heengegaan,
Gedragen met een kindje binnen,
had toch die auto laten staan.
Anton van der Haar
- Details
- Geschreven door: Holleman Kropff, Jolanda
- Categorie: Lijden
- Hits: 4490
het paadje ruikt naar mos
en naar vergane bladeren.
De kleuren zijn intens
en raken mij als mens
van oker tot oranje.
Ineens zie ik een tak
vermolmd, een wrak,
liggen naast het paadje.
Erop een paddenstoel
dat is wat ik bedoel:
uit sterven komt nieuw leven.
Dit geeft mij moed en kracht
juist in de zwartste nacht:
de Schepper heeft een plan.
Want door mijn lijden heen
wijs ik naar Hem alleen,
en kan Hij groter groeien.
Ik zing, ik lach en huil,
ik spring, val in een kuil
maar nooit zonder genade.
En ben ik uitgeput en moe?
Hij komt liefdevol naar me toe:
"Slaap lekker, want Ik waak.
Droom maar van nieuwe kansen,
want Ik kom met je dansen
in een gouden bladerbos.
Ik laat jou nooit meer los!!!"
Jolanda Holleman-Kropff
- Details
- Geschreven door: Emmerik - Koenekoop, Corry van (overl. 21-11-2011)
- Categorie: Kerst
- Hits: 5490
sprak lieve woordjes tegen hem
hoorde dat ze moesten vluchten
en gehoorzaamde Gods stem
Haar kindje nog maar net geboren
was de oorzaak van 't gevecht
haar kleine zoon was uitverkoren
en dat beviel Herodes slecht
En toch was zij maar heel gewoon
een meisje dat op God vertrouwde
maar ook de moeder van Gods Zoon
ze mocht hem heel dicht bij zich houden
Moedig hield zij hem verborgen
opdat soldaten met hun lans
niet voor zijn sterven konden zorgen
zij gaf hun geen schijn van kans
De achtste dag werd hij besneden
zij nam hem mee uit Betlehem
en beklom met hem de treden
van Gods Huis in Jeruzalem
Toen ze hem de tempel in bracht
omringden enkel mensen hem
die zijn komst hadden verwacht
ontroering klonk er door hun stem
Zij was de eerste die hij schokte
toen hij later, veel te vroeg
met zijn wijsheid ontzag ontlokte
aan de hele priesterploeg
Zij was gewoon, maar toch bijzonder
dit moedig kind uit Nazareth
God gaf aan haar dit machtig wonder
Zijn Zoon die mensenlevens redt
Die jonge moeder bij dat kruis
van God de Zoon op Golgotha
wie bracht haar eigenlijk naar huis
en wie ontfermde zich over haar...
Corry van Emmerik-Koenekoop
- Details
- Geschreven door: Casier, Greta
- Categorie: Verlies van een kind
- Hits: 5540
op een witte wolk, die donzig en zacht
een zieltje maar even op aarde gebleven
al had het zijn moeke maanden blijde verwacht.
Zijn wiegje zal lang in het huis nog gedijen
en zijn kruisje zal eeuwig in de lentetuin staan.
De hemel zal zich in blauwheid verblijden
als hij door zijn rijk ziet een nieuw engeltje gaan.
Greta Casier
- Details
- Geschreven door: Bens, Ivette
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 5495
waar repen mist verzwelgen in het kreupelhout
als bloedkoraal kleurt het loof van grote eiken
in 't blauw azuur lijken ze op een toverwoud
De lage zon streelt schaduwend rijen van chrysanten
terwijl de wind een treurlied neuriet vol verdriet
enkele bladeren dansen knisperend op de graven
ze klitten aan de rozen die ik voor je achterliet
In een waas van stilte zingt de herfst zijn elegie
Een trillend spinrag glinstert van tak naar heg
Het brekend licht toetst de zware poort nog even
Dan blaast een kille wind mijn restje pauze weg
Ivette Bens
- Details
- Geschreven door: Bens, Ivette
- Categorie: Tijd
- Hits: 4025
die rijmt op 'n enkel blekend blad
van herfst vol gloed
en triomferend
afstand neemt van pijn en
rouw en het leven dirigeert
om zijn kostbare overvloed
Priem geen lichtflits door het
woud, een rilling die me meeneemt
naar een tijd
vol herinnerde koestering, geborgenheid
maar ook vol schaamte
want ik negeerde ze één voor één en
was ze bijna helemaal en voorgoed kwijt
Raak me opnieuw maar dan
zonder bitterheid, in dromen van
een andere kant
waar mijn zwakheid wordt genegeerd
en ik samen met jou nog eens
voor één voor één keer opnieuw lopen kan
als onbekommerd kind aan oma's hand
ivette bens
- Details
- Geschreven door: Bens, Ivette
- Categorie: Overlijden
- Hits: 8592
waar regenbogen kleuren
onuitwisbaar vergezicht
openen zich nu alle deuren
voor de mens die binnen treedt
moegestreden in het leven
door al het goeds aan ons besteed
hoeft zij nu niet van angst te beven
een lichte siddering om dit groot gemis
om dit afscheid rest het genadeloze snijden
om het voorgoed afgesneden zijn
maar wie zal ons van die pijn bevrijden